Darwin, harmonia i polityka

Już z grubsza wiemy kogo będziemy w Warszawie wybierać do parlamentu. Z Platformy Obywatelskiej najwięcej głosów może zebrać Julia Pitera, umieszczona na ostatnim miejscu listy tej partii. Jest to postać doskonale znana warszawiakom z tropienia nieprawidłowości, zwłaszcza natury finansowej, w działaniach naszego samorządu. Jej kandydowanie ma zaświadczyć o odmianie oblicza PO w stolicy. Ekipa PO nie jest jednak w Warszawie zbyt silna. Hanna Gronkiewicz-Waltz (specjalistka od bankowości) i Paweł Śpiewak (wybitny eseista) nie wzbudzą, podejrzewam, nadmiernego entuzjazmu elektoratu. Ich obecność na liście świadczy, że PO stawia na profesjonalistów z różnych dziedzin, nie tylko działaczy politycznych.

Lista PiS jest bardziej konwencjonalna. Na czele, co oczywiste, Jarosław Kaczyński. Zaraz za nim Mariusz Kamiński, znany lider Ligi Republikańskiej, obecnie szef PiS w Warszawie. Już na czwartym miejscu pojawia się, podobnie jak na listach PO, zawodowiec spoza branży politycznej Olga Johann, specjalistka od poradni wychowawczych i telefonu zaufania, osoba, która dużo pomogła tzw.trudnej młodzieży i jej rodzicom.

PO i PiS zdobędą zapewne zdecydowaną większość mandatów poselskich, przypadających na stolicę. Jak widzimy z wymienionych nazwisk nie jest to najgorsza reprezentacja. Kto uzyska najwięcej głosów? Stawiałbym na Jarosława Kaczyńskiego. Nie sądzę, żeby ktokolwiek z kandydatów prawicy lub lewicy zbliżył się do jego wyniku. Warszawa powinna przynieść też dużo głosów drugiemu z braci Kaczyńskich, Lechowi, w jego zmaganiu z Cimoszewiczem. Czy to jednak znaczy, że mówiąc nieco frywolnie kaczory już są w ogródku, witają się z gąską? Czy Warszawa da fotel premiera Jarosławowi, a fotel prezydenta Lechowi?

Roztropny obywatel powinien zacząć się przyzwyczajać do takiej myśli. Czy to byłoby złe? Decyzja należy do wyborców. W tym roku mają jasno zarysowane programy: PiS i PO zasadnicze zmiany w państwie, lewica kontynuacja tego, co było przez ostatnie kilka lat, LPR i Samoobrona populizm i ryzykowna niewiadoma. Sondaże świadczą, że do ostatniej chwili trudno będzie przewidzieć, czy wybory parlamentarne wygra PiS czy PO. Ale wiadomo już, że w batalii prezydenckiej z kandydatów prawicowych liczyć się będzie jedynie Lech Kaczyński. Stoczy on bój z Cimoszewiczem. Wybór jest klarowny: zmiana lub kontynuacja?

Ostatnio nawoływałem w tym miejscu prawicę do uzgodnienia podziału najważniejszych stanowisk w państwie jeszcze przed wyborami i zaprzestania rywalizacji między sobą. Ta propozycja nikogo nie zainteresowała, dziś myślę, że chyba słusznie. Niech o wszystkim zdecydują bezpośrednio obywatele. Kto dostanie najwięcej głosów, ma premiera i dobiera sobie rząd, bez względu na nazwisko prezydenta. Zatem najpierw zgodna z regułami Darwina walka o prymat w politycznej przyrodzie, później harmonia w sprawowaniu władzy. Jak w znanej bajce o spółce owcy, kozy i jałówki z lwem, którą napisał Jean de la Fontaine. Gdy doszło do dzielenia upolowanej sarny, lew rzekł:

"Pierwszą część zagarnę Jako lew i wasz prezes; a z równą zasługą, Prawem najmocniejszego zabieram i drugą. Część trzecią mi zapewnia męstwo znane w świecie; A czwartą...jeżeli chcecie, Bierzcie; lecz przestrzec was muszę, Że kto jej dotknie, wnet wyzionie duszę" (tłum. Władysław Noskowski).

O tym, kto będzie lwem i czy w ogóle będzie jakiś lew w polskiej polityce przez najbliższe parę lat, zadecydują jesienne wybory.